زمان عکاسی با نوردهی طولانی را چطور محاسبه کنیم؟

نوردهی طولانی حالتی است که در آن می‌توانیم حرکات سوژه‌های متحرک را در کنار ثبات اجسام ثابت بخوبی نشان بدهیم و راه جدیدی برای دیدن را تجربه کنیم. محاسبه زمان نوردهی زمانی که می‌خواهیم از این مدل نوردهی استفاده کنیم چالشی است که عکاسان با آن روبرو هستند.

در این مدل از عکاسی، زمانی که قرار است از سه‌پایه استفاده کنیم و می‌دانیم که برای نوردهی صحیح باید از سرعتی بیش از سی‌ثانیه استفاده کنیم (حداکثر سرعت به صورت معمول تا سی ثانیه در دوربین‌های عکاسی موجود است) باید زمان نوردهی مناسب را محاسبه کنیم.

برای این مدل عکاسی به لوازم جانبی خاصی مثل ریموت‌کنترل و زمان‌سنج (ساعت)، درپوش چشمی (برای پوشاندن ویزور دوربین تا در طولانی مدت نور از راه‌هایی بجز لنز به داخل دوربین نشت نکند) دوربین احتیاج دارید. اگر در روز می‌خواهید از نوردهی طولانی استفاده کنید باید از فیلتر کاهنده ND (برای مثال ان دی 6، ان دی 10 و ان دی 16) برای کاهش نور صحنه موجود استفاده کنید.

با استفاده از ریموت (بیسیم و سیمی) می‌توانید زمان باز بودن شاتر دوربین را کنترل کنید. البته اگر دوربین شما از اتصال بیسیم wifi  پشتیبانی کند می‌توانید با استفاده از نرم افزارهای خاصی برای کنترل دوربین و زمان نوردهی استفاده کنید.

پس از آن باید زمان نوردهی را محاسبه کنید:

برای محاسبه زمان نوردهی راه‌های زیادی وجود دارد. باید زمان نوردهی را قبل از عکاسی مشخص کنید. یکی از این نرم‌افزارهای موبایلی برای این کار photopills  است که با استفاده از آن می‌توانید زمان نوردهی را اندازه‌گیری کنید.

در بعضی از مدل‌های دوربین‌های عکاسی، برای مثال دوربین کانن 5Dmark iv می‌توانید زمان نوردهی و باز بودن پرده شاتر را به صورت تایمر به دوربین اعلام کنید.

چطور می‌توانیم زمان نوردهی را محاسبه کنیم:

• مرحله اول شناخت و استفاده از سرعت بالب است تا با آن بتوانیم نوردهی خود را حتی تا ساعت‌ها بخوبی کنترل کنیم. پس از 30 ثانیه در دوربین‌های عکاسی باید از سرعت B (بالب) برای نوردهی طولانی استفاده کنیم. این سرعت به شما اجازه می‌دهد تا زمانی که دکمه شاتر را نگه داشته‌اید پرده شاتر از مقابل سنسور کنار برود.
• برای نورسنجی و عکس‌های نمونه از بیشترین عدد ایزو دوربین خود استفاده کنید. (ایزوی گسترش یافته را در نظر نگیرید)
• برای مثال عدد ایزو را بروی 3200 قرار دهید. دیافراگم را در کمترین مقدار ممکن قرار دهید و نورسنجی کنید. سرعت شاتری که دوربین مشخص می کند را در تعداد استاپ های نوری از ایزو 100 تا 3200 ضرب کنید.(3200 را بر 100 تقسیم کنید و زمانی که بدست آورده بودید را در 32 ضرب کنید). این یکی از راحت‌ترین راه‌های محاسبه زمان در نوردهی طولانی است. به این نکته توجه کنید که در این حالت دیافراگم خود را نباید تغییر دهید.

در حالت دیگر برای محاسبه نورسنجی زمانی که می‌خواهیم از دیافراگم بسته‌تری استفاده کنیم فرمول محاسبه و روش محاسبه تغییر می‌کند:

• در این روش مجددا از بالاترین عدد ایزوی دوربین خود استفاده کنید.
• از بازترین دیافراگم لنز و دوربین خود استفاده کنید. پس از محاسبه زمان نوردهی از راه زیر استفاده کنید.
• برای مثال با این تنظیمات عکس نمونه بگیرید. دیافراگم 2.8 ایزو 6400 و زمان نوردهی 8 ثانیه.
• فرض کنید که میخواهید با این تنظیمات، ایزو 125 و دیافراگم 4 برای عکاسی نوردهی طولانی را استفاده کنید.
• عدد 2 را در بازترین دیافراگم نزدیک به دیافراگم مورد نظر خود ضرب کنید. هر دو ایزوی مورد استفاده را در زمان نوردهی ضرب کنید. حاصل زمان نوردهی به ثانیه خواهد بود.

8(6400/125)ISO*(4/2.8)f-stop*2= 819 (S)= 13 min 56 s

• در این روش می‌توانید از دیافراگم مورد نظر خود برای عکاسی استفاده کنید و همچنین با اطمینان بیشتری زمان نوردهی عکس خود را اندازه بگیرید.
  از عکاسی با نوردهی طولانی برای عکاسی نجومی، عکاسی شب، عکاسی در ساحل و دریا و عکاسی طبیعت… می‌توان استفاده کرد. توجه کنید که حالت نورسنجی خود را در حالت نورسنجی کل تصویر قرار دهید. این مدل از عکاسی به شما کمک می‌کند تا سطح جدیدی از دیدن را تجربه کنید و تجربه های جدیدی را در عکاسی بدست بیاورید.