کتاب خردادهای پاییزی

کتاب خردادهای پاییزی

تسبیحی در مقدمه این اثر آورده است: حتما نباید تجربه‌های مشترک ملموس از سر بگذرانیم تا بر پایه خاطرات، رفاقتمان دیرپا شود و اجباری نیست هم خط و همفکر در همه چیز باشیم تا نزدیک و رفیق شویم؛ کافی است به تماشای فکر و روح هم بنشینیم، قضاوت‌های دائم را کنار بگذاریم و آنچه مشترک است مکاشفه کنیم.بر اساس توضیح طراح این اثر، نوشته‌های بلاغتی قبل‌تر نوشته شده بودند و تصاویر وی با خواندن آنها شکل گرفت اما تصویرها، تصویرسازی محض برای ��وشته نیستند و لایه‌های بیشتری دارند.

تسبیحی ادامه می‌دهد: به مرور کشف نقاط یگانه در ما آسان‌تر و اشاره‌ها و ارجاعاتمان به هم کمتر شد؛ دست آخر من تصویر می‌کردم و امید می‌نوشت و حرفی هم در میان نبود؛ نقطه مشترک شکل گرفت و همچون موجودی مستقل، که نه صالح است و نه امید و هر دو همزمان هست، در قالب کتاب و آثار دیگر رو به رشد گذاشت.