یک دم نور

تارکوفسکی همواره نسبت به گذشت زمان واکنش نشان می‌داد و این دقیقاً همان چیزی بود که او می‌خواست: این‌که زمان را از حرکت بازایستاند. توقف زمان حتی با این عکس‌های فوری پولاروید. تارکوفسکی به کوتاهی زمان پی برده‌است و آگاهانه می‌داند که همه‌چیز، بارقه‌ای گذراست تا به آن درآویزی و در سفری که گاه صعب است و دشوار، راهنمایت گردد. حسی اسرارآمیز و شاعرانه را در ما برمی‌انگیزد. اندوهی حاصل از دیدن چیزها برای آخرین بار. حسی چون وداعی شاعرانه.
( تونینو گوئرا)