ما در عکس ها زندگی می کنیم

مروري بر كتاب 
مدت ها بود كه دانيال را نديده بودم. دنبال كارهاي فارغ التحصيلي و كانون بود. مي خواست شروع كند كه وكيل بزرگي شود. چند بار قول داده بودم كه عكس هايش را برايش چاپ مي كنم و مي برم. نشده بود. بي دليل امروز و فردا مي شد.

يك روز من گرفتار بودم و يك روز بعد او نمي توانست. بعد ديگر دلهر به جانم افتاد. نمي دانستم چطور برايش بگويم كه مامان راستي راستي چمدانم را هم بسته. او هم مثل من فكر كرده بود كه همه چيز شوخي است. با هم خنديده بوديم به فكر رفتن من و او گفته بود كه چترم را از ياد نبرم كه هواي لندن هميشه باراني است …